Συνέντευξη με την συγγραφέα του παιδικού βιβλίου ¨Ο φίλος μου ο Διαβητούλης¨ Κωνσταντίνα Φραντζεσκάκη

Την Κωνσταντίνα είχα την χαρά να την γνωρίσω από κοντά στην Έκθεση Βιβλίου 2019, που είχα πάει μαζί με την οικογένεια μου, στο Πασαλιμάνι στον Πειραιά. Είναι ένα χαμογελαστό κορίτσι που σε κερδίζει με την πρώτη ματιά.

Το νέο της βιβλίο ¨Ο φίλος μου ο Διαβητούλης¨ ήταν η αφορμή να μιλήσουμε λίγο παραπάνω, για ένα θέμα που έχω πολλές απορίες, όχι ιατρικής φύσεως, αλλά κυρίως πως αντιμετωπίζει ένα παιδί την ασθένεια του παιδικού διαβήτη και πως μπορεί να συνεχίσει την ζωή του χωρίς αυτό να του προκαλεί πρόβλημα.

Και αφού έλυσε πολλές από τις απορίες μου, διαβάστε τι μοιράστηκε μαζί μου:

 

Κωνσταντίνα τι σε έκανε να ασχοληθείς με το θέμα του παιδικού διαβήτη;

Η αφορμή μου δόθηκε από το περιβάλλον εργασίας. Η αιτία ήταν η αγάπη μου για τα παιδιά. Είμαι παιδαγωγός, ωστόσο για τρία χρόνια παρείχα γραμματειακή υποστήριξη σε διαβητολογικό/ενδοκρινολογικό ιατρείο. Εκεί κατάλαβα τι σημαίνει για ένα παιδί να έχει διαβήτη, τις δυσκολίες, τις ανάγκες και τους φόβους που αντιμετωπίζει. Έτσι πήρα την απόφαση να γράψω ένα βιβλίο με σκοπό να βοηθήσω. Ο φίλος μου ο Διαβητούλης, είναι μία ιστορία μέσα από την οποία τα παιδιά γνωρίζουν τι είναι ο διαβήτης, μαθαίνουν  τι πρέπει να κάνουν για να το φροντίζουν σωστά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα το μήνυμα ότι δε μπορεί να τα εμποδίσει από το να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.

 

Κατά πόσο ένα παιδί μπορεί να δεχθεί και να κατανοήσει την ασθένεια του διαβήτη, παίζει ρόλο και η ηλικία του παιδιού;

Δεν είναι η «δυσκολία» της οποιασδήποτε έννοιας που μπορεί να εμποδίσει ένα παιδί από το να την καταλάβει, αλλά η «δυσκολία» της  προσέγγισης. Μπορούμε να μιλήσουμε σε ένα παιδί για οποιοδήποτε θέμα, αρκεί να βρούμε το σωστό τρόπο. Αυτό προσπάθησα να κάνω και μέσα από το Διαβητούλη, να γνωρίσουν τα παιδιά το διαβήτη, μέσα από ένα απλό, ευχάριστο και ταυτόχρονα κατανοητό τρόπο για εκείνα.  Όσον αφορά την αποδοχή του, η ηλικία μπορεί ενδεχομένως να επηρεάσει και μιλάω περισσότερο για παιδιά που τον εμφανίζουν κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Πολύ σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό το κομμάτι, έχουν τόσο οι γονείς, όσο και το ευρύτερο περιβάλλον.

Συνέντευξη με την συγγραφέα του παιδικού βιβλίου ¨Ο φίλος μου ο Διαβητούλης¨ Κωνσταντίνα Φραντζεσκάκη

Το βιβλίο περιλαμβάνει όλα τα στάδια του παιδικού διαβήτη από την γνωριμία έως και την αποδοχή. Είναι κάποιο από τα στάδια που σε δυσκόλεψε λίγο παραπάνω;

Μελέτησα αρκετά πριν αρχίσω να γράφω το Διαβητούλη, εντοπίζοντας με αυτό τον τρόπο όλα εκείνα τα σημεία που ήθελα να υπάρχουν στο βιβλίο. Δε μπορώ να πω ότι με δυσκόλεψε κάτι περισσότερο ή λιγότερο. Για μένα κάθε σημείο ήταν εξίσου σημαντικό και που ήθελε ιδιαίτερο χειρισμό για ένα παιδί που βιώνει το διαβήτη.

 

Θεωρείς πως οι γονείς έχουν τον κύριο λόγο σε ότι αφορά την αντιμετώπιση του διαβήτη ή και το ίδιο το παιδί θα πρέπει να το αντιμετωπίζει μόνο του;

Αναμφίβολα οι γονείς  έχουν σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του διαβήτη του παιδιού τους. Φανταστείτε στην αρχή, κανείς τους δε γνωρίζει τίποτα, κι αν είναι δύσκολο για έναν ενήλικα να μάθει και να προσαρμοστεί σε όλα τα καινούργια πράγματα που περιλαμβάνει ο διαβήτης, φανταστείτε για ένα παιδί. Με τον καιρό ωστόσο μαθαίνουν περισσότερα και όλα φαίνονται πιο εύκολα, από ότι στην αρχή της διάγνωσης. Οι γονείς έχουν για εμένα δύο βασικές συνιστώσες που πρέπει να διαχειριστούν ως προς την αντιμετώπιση του διαβήτη και που επηρεάζουν άμεσα το παιδί τους. Το ένα έχει να κάνει με την αποδοχή του και το άλλο με τη φροντίδα του.  Έχει πολύ μεγάλη σημασία στο πώς θα αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι το παιδί τους έχει διαβήτη. Αν οι ίδιοι οι γονείς δεν το αποδεχτούν, είναι πολύ πιθανό και το ίδιο το παιδί να μην το αποδεχτεί. Το πώς θα φερθούν οι ίδιοι απέναντι στο διαβήτη, θα επηρεάσει στο πως θα αντιμετωπίσει και το ίδιο το παιδί το διαβήτη του. Κι εδώ θα ήθελα να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα με δύο διαφορετικές οπτικές γονέων. Σκεφτείτε ένα παιδί στην παιδική χαρά που πέφτει και χτυπάει. Το πρώτο πράγμα που κάνει το παιδί μόλις του συμβεί κάτι, είναι να ψάξει τους γονείς του. Στην πρώτη περίπτωση, το βλέμμα των γονιών είναι φοβισμένο, σα να έχει συμβεί κάτι πολύ σοβαρό, ενώ στη δεύτερη περίπτωση οι γονείς, είναι πιο ψύχραιμοι και το κοιτάζουν δίνοντας το αίσθημα ότι όλα είναι καλά και να μην ανησυχεί. Το πρώτο παιδί είναι πιο πιθανό να βάλει τα κλάματα και να τρέξει προς το μέρος τους, ενώ το δεύτερο να σηκωθεί και να συνεχίσει το παιχνίδι. Τα παιδιά ακολουθούν αυτό που τους δείχνουμε. Ίδιο συμβάν, διαφορετική αντιμετώπιση… Από την άλλη, εξίσου σημαντικός είναι και ο τρόπος που διαχειρίζονται και φροντίζουν οι γονείς το διαβήτη του παιδιού τους. Να είναι εκεί για το παιδί τους, να το στηρίζουν και να το βοηθούν όποτε το χρειάζεται, χωρίς ωστόσο να του δίνουν την αίσθηση ότι δε μπορεί και μόνο του να τα καταφέρει. Με τον καιρό και μεγαλώνοντας το παιδί  είναι πολύ βασικό  να γνωρίζει πώς να φροντίζει το ίδιο το διαβήτη του, έτσι ώστε ως ενήλικας πια να νιώθει ασφαλής  και σίγουρος για τον εαυτό του. Έτσι όπως έγινε και με το Διαβητούλη που αποχαιρέτησε τον Μιχάλη, γνωρίζοντας ότι δεν το είχε πια ανάγκη, αφού είχε μάθει όλα όσα έπρεπε να γνωρίζει για το διαβήτη του. Οι γονείς είναι βασικό να μάθουν στα παιδιά να στηρίζονται στα δικά τους φτερά.

Συνέντευξη με την συγγραφέα του παιδικού βιβλίου ¨Ο φίλος μου ο Διαβητούλης¨ Κωνσταντίνα Φραντζεσκάκη

Από την γνωριμία σου με τον διαβήτη πιστεύεις πως η διατροφή είναι το νούμερο ένα της αντιμετώπισής του;

Η διατροφή είναι ένα από τα τρία πράγματα που χρειάζεται ένα άτομο με διαβήτη για να έχει σωστά ρυθμισμένο το σάκχαρό του. Τα άλλα δύο είναι η άσκηση και η ινσουλίνη. Ωστόσο για εμένα το νούμερο ένα αντιμετώπισης του διαβήτη,  είναι…  η ΑΓΑΠΗ. Η αγάπη που θα οδηγήσει στην αποδοχή του, η αγάπη που θα οδηγήσει στη προσοχή του εαυτού, η αγάπη που θα οδηγήσει στη φροντίδα του σώματος με τη σωστή διατροφή και την άσκηση, η αγάπη που θα οδηγήσει στην αντιμετώπιση της όποιας δυσκολίας, η αγάπη που θα υλοποιήσει τις όποιες επιθυμίες, τα όποια όνειρα και που θα υπερβεί κάθε εμπόδιο. Η αγάπη για μένα είναι η απάντηση…  Η ίδια αγάπη που ένιωσε κι ο Μιχάλης για το φίλο του τον Διαβητούλη και που τον οδήγησε στο να προχωρήσει και να αγκαλιάσει τελικά το διαβήτη του.

 

Είναι μια ασθένεια που θεωρείς πως η κοινωνία μας μιλάει άνετα ή αποτελεί ταμπού;

Δυστυχώς πολλοί είναι εκείνοι που δε γνωρίζουν τι είναι πραγματικά ο διαβήτης και μάλιστα πολλοί είναι εκείνοι που δε μιλούν ελεύθερα γι’ αυτόν.  Έτσι έχουν δημιουργηθεί διάφορα ταμπού και προκαταλήψεις, που καμία σχέση δεν έχουν με τη ζωή ενός ατόμου που έχει διαβήτη και που δυσχεραίνουν την καθημερινότητά του. Ο μόνος τρόπος για να εξαλειφθεί αυτό το φαινόμενο, είναι να υπάρξουν πιο μεθοδευμένες ενέργειες για ενημέρωση μικρών και μεγάλων για το διαβήτη. Ένας στόχος μου, μέσα από τις παρουσιάσεις και πηγαίνοντας σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, είναι κι αυτός. Να ενημερωθούν όσοι περισσότεροι γίνονται για το διαβήτη και να εξαλειφθούν όσο γίνεται τέτοιου είδους αντιλήψεις.

 

Θα έχει και συνέχεια ο Διαβητούλης ή θα μας περιμένει κάτι καινούργιο;

Ο Διαβητούλης για μένα ολοκληρώθηκε, από τη στιγμή που πήρε μορφή και που μπορεί πλέον να επιτελεί το σκοπό, για τον οποίο δημιουργήθηκε… Να είναι εκεί για κάθε παιδί που τον έχει ανάγκη και πραγματικά είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.  Όσον αφορά για το τι να περιμένετε… σίγουρα κάτι καινούργιο, με οδηγό πάντα την αγάπη μου για τα παιδιά.

Συνέντευξη με την συγγραφέα του παιδικού βιβλίου ¨Ο φίλος μου ο Διαβητούλης¨ Κωνσταντίνα Φραντζεσκάκη

Για το τέλος θα ήθελα να πεις στους φίλους μας, που αντιμετωπίζουν την ασθένεια τι εύχεσαι για εκείνους.

Να αγκαλιάσουν το διαβήτη τους, να τον κάνουν φίλο τους, σύμμαχό τους. Σε όποια δυσκολία να μην τα παρατάνε, αλλά να συνεχίζουν, μέχρι να φθάσουν εκεί που επιθυμούν… στα πιο λαμπερά όνειρά τους.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Ο Μιχάλης τον τελευταίο καιρό δεν αισθάνεται και τόσο καλά, πηγαίνει πολλές φορές τουαλέτα και συνεχώς διψάει. Έτσι, η επίσκεψη στον γιατρό δεν αργεί… Κι εκείνος το λέει ξεκάθαρα: διαβήτης!

Κι όσο ο Μιχάλης αναρωτιέται τι είναι ο διαβήτης και κανείς δεν του εξηγεί, ξαφνικά εμφανίζεται ο Διαβητούλης, έτοιμος να λύσει κάθε του απορία και να τον βοηθήσει σε ό,τι θελήσει…

Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο ¨Ο φίλος μου ο Διαβητούλης¨ από τις Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική

Βρείτε την συγγραφέα Κωνσταντίνα Φραντζεσκάκη εδώ.

 

➡ Ακολουθήστε το mamasou στο Instagram για να ενημερώνεστε άμεσα για τα Instagram giveaways και ότι άλλο δεν χωράει εδώ!

➡ Και μην ξεχνάτε! 👍Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο Facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα μας άρθρα αλλά και Διαγωνισμούς, Κληρώσεις και Δώρα! 

Προηγούμενο άρθροΤο best seller “Eat Pray Love” της Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωα, σε επετειακή έκδοση με νέο πρόλογο
Επόμενο άρθροΗ αδυναμία που έγινε λατρεία! Το νέο Cicciobello Sunny από την Giochi Preziosi το παίρνεις μαζί σου και στην παραλία!
mama'Sou
Είμαι η Sou μαμά του Νίκου και της Βαλέριας! Αγαπώ τα βιβλία, την μουσική και το φαγητό! Μου αρέσει να γράφω και να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου ως μαμά!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.